The Smoky Mountains memories keep me strong................
moja najpiękniejsza szanta:
Stary port się powoli układał do snu,
Świeża bryza zmarszczyła morze gładkie jak stół,
Stary rybak na kei zaczął śpiewać swą pieśń:
- Zabierzcie mnie chłopcy, mój czas kończy się.
Tylko wezmę mój sztormiak i sweter,
Ostatni raz spojrzę na pirs.
Pozdrów moich kolegów, powiedz, że dnia pewnego
Spotkamy się wszyscy tam w Fiddler's Green.
Błękit nieba nad głową, nie ma burz, nie ma fal,
Wokół ryby figlują, ach jak pięknie jest tam!
Nie ma nic do roboty, każdy marzy lub śni,
A Kapitan w kambuzie parzy nam cup of tea. ;)
i jej angielski oryginał:
1. As I walked by the dockside one evening so fair
To view the still waters and take the salt air
I heard an old fisherman singing this song
O take me away boys, my time is not long
ref.: Dress me up in me oilskins and jumpers
No more on the docks I'll be seen
Just tell me old shipmates
I'm taking a trip, mates
And I'll see you someday in Fiddler's Green
2. Fiddler's Green is a place I've heard tell
Where the fishermen go if they don't go to hell
Where the weather is fair and the dolphins do play
And the cold coast of Greenland is far, far away
ref.: Dress me up in me oilskins and jumpers...
3. The weather is clear and there's never a gale
And the fish jump on board with a swish of their tail
Where you lie at your leisure, there's no work to do
And the skipper's below making tea for the crew
ref.: Dress me up in me oilskins and jumpers...
4. When you get back in dock and the long trip is through
There's pubs and there's clubs and there's lassies there too
Where the girls are all pretty and the beer is all free
And there's bottles of rum growing from every tree
ref.: Dress me up in me oilskins and jumpers...
5. Now, I don't want a harp or a halo, not me
Just give me a ship and a good rolling sea
And I'll play my old squeeze box as we sail along
With the wind in our rigging to sing me this song
ref.: Dress me up in me oilskins and jumpers...
(w niektorych wersjach w refrenie jest: Wrap me up to me oilskins and jumper)
My world is miles of endless roads
That leaves a trail of broken dreams
Where have you been
I hear you say?
I will meet you at the Blue Cafe
Because, this is where the one who knows
Meets the one who does not care
The cards of fate
The older shows
To the younger one, who dares to take
The chance of no return
Where have you been?
Where are you going to?
I want to know what is new
I want to go with you
What have you seen?
What do you know that is new?
Where are you going to?
Because I want to go with you
a to oczywiście już jest Chris Rea i jego łagodne: The Blue Cafe
no i jeszcze jedna szanta:
PYTANIA...................
Czy powrócą na morze stare, smukłe żaglowce,
Ostre dzioby kadłubów wśród szumiących fal,
Białe żagle na masztach wiatrem dumnie wydęte.
Czy powrócą znów tam, na starych żaglowców szlak?
Czy pochwyci znów ktoś za stare, zniszczone liny,
Załogi usłyszy śpiew, gdy praca wre,
Ludzki trud, morza czar, piękne rejsu godziny.
Czy powrócą znów, jak bajki, z dziecięcych snów?
Czy wyruszą w przygodę ze swych kamiennych klatek
I popłyną przez fale, gdzie morze groźną ma twarz,
Mewy śpiew, wiatru zew i wciąż białe żagle.
Czy uwolni je ktoś z kamiennych portowych szpon?
Czy powrócą na morze stare, smukłe żaglowce,
Ostre dzioby kadłubów wśród szumiących fal,
Białe żagle na masztach wiatrem dumnie wydęte.
Czy powrócą znów tam, na starych żaglowców szlak?
w sumie to w tytule powinno być troszkę inne pytanie, a mianowicie: kiedy ponownie pod stopami poczuję deski pokładu??? no właśnie, kiedy???
a poki co, to czekam na wiatr..... ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz